زندگي مامان و بابا

زندگی فاصله آمدن و رفتن ماست ... شاید آن خنده که امروز دریغش کردیم ... آخرین فرصت خندیدن ماست ... زندگی همهمه مبهمی ازخاطره هاست ... هرکجاخندیدیم ... زندگی هم آنجاست .. زندگی شوق رسیدن بخداست ... خنده کن بی پروا ... خنده هایت زیباست ...   ...

دلبندای مامان دوست دارم همش خاطرات شیرین و دوست داشتنی توی روزهای زندگیتون ثبت بشه اما تلخی ها هم جزیی از زندگی ما آدماست که گاه راه فراری ازش نیست، از جمله از دست دادن خیلی ناگهانی آقا جون که هنوزم باورش برامون سخت و دردناکه ... آقا جون رو در صبح آخرین شنبه آذرماه در حالی که برای چله نشینی در شب یلدا روز شماری می کردیم تا دور هم جشن بگیریم و خوش باشیم از دست دادیم ... آقا جون تکیه گاه و قوت قلب بزرگی بود برای همه ی ما، شما جوجه ها هم که روزهای زندگیتون نفس به نفس با آقا جون سپری شده بود، منم یازده ساله که دختر آقا جون بودم نه عروسش ... همونطور که به نیکای مامان گفتم آقا جون تو قلب ما موندگاره تا همیشه و همیشه و همیشه .... ...